تا حالا فکر میکردم این دنیا اگه خیلی هم که بی ارزش باشه ارزش مردن رو داره.
بابا.من گمونم تو ایران زندگی نمیکنم که هنوز حالیم نیست این همه توقع نباید داشت.
روزی که اولین بار سنگ مزار شاملو رو دیدم با خودم فکر کردم : ای ول چه شیک.کلا یه تیکه سنگ مشکیه نیم متریه که روش امضای شاملو بود .همین.
تصور کنین که اون نیم متر رو هم نتونستن ببینن.زدن شکستنش.
حالم گرفته است.یاد قبرستون پاریس افتادم که از همه جای دنیا مرده جمع کردن توش .باید بلیط بگیری بری سر قبر فرهاد و صادق هدایت تا بتونی فاتحه بخونی.که فرهاد فقط یه ته صدایی داشت و اگه فرهاد شد به خاطر زمزمه کردن شعر ادم بزرگی مثل شاملو بود که :
یه شب مهتاب ماه میاد تو خواب منو میبره کوچه به کوچه باغ انگوری باغ آلوچه....
به ادمهایی که حرمت سنگ قبر بزرگ مردهای تاریخشونو . شیراهن کوه مردی از تبار ابراهیم رو نگه نمیدارن چه طور میشه یاد داد که از رو چمن راه نرن. گلهای تو پارک و گوشه خیابون رو نچینن؟
یکی به من بگه ما کجا داریم زندگی میکنیم؟من تا همین چند روز پیش به این باور بودم که تو ایرانم .مثل اینکه تو توهم بودم .اینجا جزیره ادم خوارهاست.
اول قبل از هر چیزی بگم که چقدر دنیا گند شده که مشغله فکری نصف مردم امور مالیه.
دوم اینکه اگه خدابخواد داره اتفاقات خوبی برای یکی از بچه ها که مدتی بود گرفتاری داشت میافته.بابتش خوشحالم.
سوم اینکه یه پسر بچه خوشگل و با هوش که داشت استعدادهاش حیف میشد چند روزیه که میره مهد کودک و کلییییییییی خوب شده از همه لحاظ.
یه بچه خوب و بااستعداد دیگه هم این روزها اخرین روزهای مهدش رو میگذرونه و از سال بعد میره مدرسه.خیلی دلواپسشم .اما تقریبا هیچ کاری از دستم بر نمیاد.قبلا ها فکر میکردم هیچ کاری تو دنیا نیست که نشه انجامش داد.
بعدش هم تشکر میکنم از همه دوستایی که خوشامد گفته بودن.مرصی.
بابا یه درویش مستجاب الدعوه ای یه شبی بشینه یه گوشه ای یه دعایی در حق ما بکنه بلکه گشایشی بشه.ناجور موندیم تو منگنه.
باز از اون موقع هاست که داریم رونده میشیم تا ته یه کوچه بن بست .البته همیشه تو اون لحظه ای که سینه به سینه دیوار میخورم و از ۶ جهت فقط جا برای ایستادن دارم یه هو پرت میشم تو یه اقیانوس یا دریا یا دریاچه یا حداقل یه حوض.
اقیانوس رو دروغ گفتم .چون اگه تو اقیانوس افتاده بودم به این زودیها از ۶ جهت تو سط دیوارها سرد و کثیف و نمنا ک محاصره نمیشدم.
خلاصه حاجی جان اگه خواستی شبی نیمه شبی درحقمون دعایی بکنی دعای اقیانوسی بکن.تا باز به این زودیها مزاحم نشیم که : اقا باز کفگیرمون خورده ته دیگ یه دعای دیگه لطفا.
حالم هم هنوز زیاد خوب نیست.اما شوق گپ زدن با شماها منو میاره پای کامپیوتر.خوش به حال همه اونایی که حالشون خوبه .ان شاالله همه همیشه خوب باشن.اینو از ته دل گفتم.
خوب دیگه ما رفتیم .زت زیاد.
سلام به همه
میدونم که همتون کلی گله دارین ازم .حق هم دارین.اما باور کنین که موقعیتش رو نداشتم.
بلاگ همتونو خوندم.مثل همیشه ساروی کیجا از همه بیشتر نوشته بود...گیجه گرفتم تا همشونو خوندم.نگار هم انگار کلی تغییر کرده .شب قطبی هم که باز انگار تو این مدت کلی گلودرد گرفته بوده.جیغ جیغو نان اور شده.علی کوچیکه باز ۳ خط در میون مینویسه.
قرنطینه هم که کلی دنبالمون گشته .
انگار تو این مدت که نبودم دوستای جدید و خوبی هم پیدا کردم.مبارکم باشه.
من حالا باز تا یه مدت هستم.هر وقت خواست غیبم بزنه سعی میکنم قبلش خبر بدم.
همتونو دوست دارم باور کنین.
سلام به همه دوستای خوبم
ممنون که به یادم بودین.
من الان شمال هستم و به سختی تونستم تو این ساعت وقت کنم و بیام تو نت .
فقط میتونم یه خبر خوب بهتون بدم
اینکه من اینجا حالم خیلی بهتره ممکنه به همین خاطر یه مدت طولانی اینجا بمونم .
برای همه تعطیلات خوبی رو آرزو میکنم.
حسابی کیف کنین.
سلام به همه دوستایی که تو سالی که در حال اتمامه من و وبلاگمو تحمل کردن.
احتمال داره تا سال بعد نتونم مطلب تازه بنویسم.
برای همه شما و خانواده هاتون سال خیلی خوبی رو همراه با شادی و سلامتی و کلی پول ارزو میکنم.
دوستتون دارم.
سال نو پیشاپیش مبارک و خدا نگهدار.
فقط یک روز دیگه مونده به لبخند رضوانه به اشکهای شوق کیمیا.فقط یک روز مونده به ترکیدن بغض معصومه خانم .کاش اکبر بفهمه که این مدت چقدر سخت گذشت.چقدر تلخ گذشت.