حضرت آیت الله خامنه ای،آقای پوتین،آقای مدودف،سرکار خانم ملکه ی انگلستان،صدراعظم

عزیز آلمان،آقای بوش،آقای برلوسکونی،آقای پاپ بندیکت شانزدهم ، آقایان و خانمهای دیگر:

میدانم اداره کردن کشورهای مطبوعتان آنقدر سخت و وقت گیر هست که شاید فرصت دیدن

ساعتی از برنامه های تلوزیون را نیز از شما بگیرد.

درک میکنم که حتی اگر فراغتی دست دهد ترجیح خواهید داد برنامه های سیاسی و تفسیر و

تحلیل ها را دنبال کنید.

میخواهم به عنوان یک شهروند عادی ساکن بر کره ی خاکی از شما بخواهم نیم ساعت از

وقتتان را به دیدن تصاویری از گزارشهای مربوط به گرسنگی پیش رونده در دنیا و مخصوصا

آفریقا اختصاص دهید.تصویری که مادران و کودکانی را نشان میدهد که از فرط گرسنگی قادر

به پراندن مگسهای اطرافشان نیستند.کودکانی با شکمهای برآمده ،بازوان و پاهایی باریک ،

سرهایی بزرگ و قدی کوتاه.

مادرانی بیمار و نزار که در نگاهشان غم و هراس موج میزند.

برای درک عمق اندوه مستولی بر لحظه های همه ی مادران و کودکان گرسنه ی دنیا ،الزاما

نباید مادر بود.انسان بودن کافیست.

امروز گرسنگی اتیوپی با 147 میلیون دلار سیر میشود.این مقدار پول برای من و تمامی آن

گرسنگان بسیار زیاد است اما برای شما تنها یک عدد است.یک عدد که روی کاغذی مثلا

برای خرید یک پنجم تسلیحات سالانه ،خرید چند دستگاه اتومبیل لوکس «بنتلی» برای سفیر

و وزیریا یک هواپیمای تشریفاتی برای مهمانهای رسمی نوشته میشود و شما تنها با یک

امضا موافقت خود را اعلام میکنید.

حضرت آیت الله خامنه ای ،بیش از هرکسی به عنایت شما امید بسته ام.آخر شما انسان

متدینی هستید،تدین به دینی دارید که به امور خیریه سفارش میکند.بزرگان دینتان اشک

از چشم یتیم و بیمار و گرسنه و غریب و مظلوم می ستردند.قرص نانی اگر داشتند،

به گرسنه ای پیش کش میکردند و خود با نمک زبان به افطار میگشودند.

از شما میخواهم پیش گام نهضتی شوید که اجری بالاتر از ثواب این کار نمیشناسم.

طبق آمار هرچند روزی که دیر شود 50 هزار کودک به تعداد گرسنگان در خطر

مرگ افزوده میشود.

آقایان و خانمهای مسیحی،نمیدانم شما چه قدر به آموزه های دینی تان پایبندید.

مسیح نیز از جنس دوست داشتن بود.اصلا مگر پیامبران به خاطر ارتقای

سطح زندگی مردم مخاطرات رسالت را نپذیرفتند؟

همه ی پیامبران از جنس بلوری عشقند و اگر پیروان راستینی هستید باید

عشق به مردم را بالای لیست علاقه مندیهایتان ثبت کنید.

چه فرقی دارد هم وطن ایرانی من گرسنه باشد یا یک اتیوپیایی .

چه تفاوت داردیک هم شهری سوئدی من گرسنه باشد یا یک دوست

آفریقایی دیگر.مگر نه اینکه گرسنگی برهمه ی انسانها تاثیر مشابهی

میگذارد.

صدای گریه ی کودک من با صدای گریه ی کودک تو دوست من،که در آن

سوی مرزهای فرضی هستی چه تفاوتی دارد؟

آقایان ،خانمها اگر لطف کنید و هر کدام مبلغی را برای سیروسالم کردن

همه ی کودکان گرسنه اختصاص دهید ،جدای از عمل کردی که تا امروز

داشته اید،نامتان را برای همیشه در بخش مثبت تاریخ ثبت خواهید کرد.

کاری سترگ که تا همیشه ی تاریخ نامتان را جاودانه خواهد ساخت.

هزاران سال بعد نیز مردم از چند اسطوره ی نورانی با افکاری بزرگ

و انسان دوستانه با عشق و احترام یاد خواهند کرد.

شاید باور کردنی نباشد که میشود با صرف مبلغ چند میلیارد دلار برای

مناطق دچار خشکسالی و فقرو گرسنگی شده،شغل و رفاه نسبی ایجاد

کردو کودکانشان را برای همیشه از عذاب گرسنگی و بیماری و عقب

ماندگی ذهنی و حتی عقب افتادگی صنعتی و کشاورزی رهاند.

آقایان ،خانمها اگر مبلغ این کمک را بین کشورهای قدرتمندتان مثلا

40 کشور تقسیم کنید عدد قابل توجهی به دست نمیاید.عددی که حتی

بهانه ایی به دست مخالفی دهد.اما ،بچه ها و نوه هایتان و نسلهای

بعدی را از آزارِ دیدن ِتصویر یک انسان درحال زجر کشیدن در

قاب کوچک تلوزیون نجات خواهید داد.

شاید با این حرکت شما ،موجی برای از بین بردن فقر و بیماری و

تبعیض راه بیافتد وجهان تبدیل به جایی برای انسانها و پروانه ها و

دوستی ها و گلها شود.همان بهشت موعود.

 http://www.zendegi.ca/film/tasavvor/index.htm