زمانی برای مستی اسبها

هذیان در تب ۳۶۰ درجه

زمانی برای مستی اسبها

هذیان در تب ۳۶۰ درجه

میوه ی ممنوعه

چشمای درشت و سیاه با موهای سیاه وصاف. بینی بزرگ و لبهای کوچیک

پوست گندمی و قد بلند و کمی چاق.البته بعد از زایمانش چاق شده بود.

عکسهای قبل از زایمانش رو که دیده بودم انگاری خیلی از حالاش لاغرتر

بود.در کل صورتش معمولی بود.امابعد از نیم ساعت که باهاش مینشستی

 دوستش میداشتی.لطیفه میگفت و می خندید و می خندوند.زن با صفایی

بود.

آشپزیش خوب بود گرچه تنوع غذاهایی که بلد بود زیاد نبود.

یه لیسانس هم از دانشگاه آزاد داشت که اینطور که میگفت

تحت فشار مامانش گرفته بود و چند واحدش هم با پارتی بازی و این

حرفها پاس شده بود. روی هم رفته مثل خیلی از زنهای امروز ایران

ما بود.مطلقا جزو استثنا ها نبود.رفتارو طرز فکرش شهرستانی بود

با آرزوهای کوچیک.بزرگترین خصوصیتش حسادتش بود.کم دیدم

زنهایی که به این شدت حسود باشن.یه خونواده ی ساده و مهربون

داشت .یه بار دیدمشون.

اولین باری که دیدمش خیلی تعجب کردم.با اینکه خیلی اوصافش رو

شنیده بودم.آروم آروم بهش عادت کردم.سعی کردم در همون مسیری

که دوست داشت تغیرش بدم.گرچه انقدر نسبت بهم بد بین بود که با

اولین تغییرها به شدت مخالفت میکردآخه فکر میکرد من اصولا

باید تو سنگر دشمن ایستاده باشم و دشمن هم که نمیتونه با خودش

پیشنهادهای مفید بیاره.بعد که کمی راجع به اون تغییر براش

حرف میزدم و دلیل و مدرک میاوردم با احتیاط قبول

میکرد.چند روز که میگذشت و با دوستاش و هم سایه هاش و

خانواده اش برخورد میکرد و اونها از تغییرات به وجود اومده

تعریف میکردن مشتاق میشد راجع به تغییرات دیگه ای باهام

صحبت کنه.خنده داره اگه بگم این تغیرات شامل کوتاه کردن مو

گرفتن ابرو و رنگ آرایش و لباس و... میشد.

البته بی انصافیه اگه بگم تغییرات ایجاد شده همینها بود .سعی کرده

بودیم تو طرز فکرش هم  تغییرات بزرگ ایجاد کنیم ویادش

بدیم که بتونه از زوایای مختلف به دنیا و اتفاقاتش نگاه کنه.

باز هم بی انصافیه اگه بگم این تغییر نگاه مختصری که درش

ایجاد شده بود کار من بود.من تو این راه فقط کمک میکردم

زحمت اصلی رو نفر سوم میکشید.گاهی که به عکسها با اولویت

تاریخ گرفتنشون نگاه میکنم متوجه تغییرات به وجود اومده میشم

چه در ظاهر و چه در باطن.ظاهر مثل اندازه ی مانتو، رنگ روسری

مدل ابرو،رنگ آرایش و...نمود تغییر باطن مثل جهت و انرژی نگاه ها

در عکس و ترتیب ایستادن افراد و...

گاهی از ته سوزن رد میشد وگاهی از در نه.گمونم فقط بستگی به حال

اون لحظه اش داشت. احساس میکنم در این مورد هم تغییر کرد بعدا.

دنیا رو خیلی الکی تر از چیزی که هست میدید مثلا پشت تلفن دستور

پخت انواع غذاهایی که میشه با گوشت خوک درست کرد رو میگرفت

یا راجع الکل خوردن دیشب شوهرش حرف میزدوسکسشون و ...

اون هم تحت اون همه کنترل امنیتی که زندگی میکرد وقطعا تمام

تلفنهاشون  شنود میشد.

به هیچ وجه حرف تو دلش نمیموند .حرف من رو به خواهرش و

رازهای خانوادگیش رو به من میگفت والی آخر .

مثل سگ از شوهرش میترسید و انقدر شجاع بود که با وجود

این ترس کارهایی میکرد که کمتر کسی جرات داره انجامشون

بده حتی اگه از شوهرش نترسه.گمونم به مامانش کشیده بود

چون تو همون برخورد چند لحظه ای که با مامانش داشتم

به نظر زن شجاعی میومد.

موذی بود اما خطر ناک نبود.آها داشت یادم میرفت.

خیلی خیلی فرز بود و وظیفه شناس.سریع غذا میپخت و

هیچ وقت یادش نمی رفت که بعداز غذا چای باید خورد.

فوق العاده خوب سرویس میداد.یعنی اینطوری بگم که

در حالی که داشتیم نهار میخوردیم ،قطعا چای رو گذاشته

بود که دم بکشه.

از دنیای ادبیات گمونم سهراب سپهری وفروغ رو به زور

میشناخت ،ازخارجی ها که اصلا حرفش رو نزن گمونم حتی

 ژول ورن.

دنیای هنر تعطیل.

سینماش از رشته های دیگه بهتر بود چون فیلم نگاه کردن رو

دوست داشت تازه رسیده بود به اینجا که با خودش ذن برده بود:

«حتما تا حالاجولیت پینوش با کیارستمی ریختن رو هم ».

مادر یه بچه ی 6 ساله بود و از مادر بودن قسمت برآورده کردن

نیازهای جسمی کودکش رو خوب بلد بود.غذای سروقت ودلخواه

کودک.لباس و اسباب بازی و... اما دائم یا دعواش میکرد یا تهدید

میشد که :بزار بابات بیاد.یه سی دی کارتون مثل :شاه شیرو تام

وجری میذاشت تو سی دی پلیر وتمام.بچه از صبح تا شب کارتون

میدید تا مزاحم صحبت های تلفنی مامانش نشه.تا جلوی آینه وایسادن

مامانشو خراب نکنه.وقتی هم در ارتباط با تربیت صحیح کودک

چیزی بهش میگفتم میگفت ،تورو خدا جلو باباش اینها رو نگی ها

به اندازه ی کافی سر این مسئله جروبحث داریم.و من چی دیگه

میتونستم بگم.

دوستش داشتم هرچند که گاهی حرفهایی میزدو کارهایی میکرد که

تا مرز جنون عصبانی یا غمگین میشدم.

این جور که از شواهد وقرائن بر میومد اونم منو دوست داشت.

باردار که بودم خیلی هوس غذاهاشو میکردم .هرچند که هیچ وقت

نشد بعدش که از غذاهاش بخورم.

با وجود داشتن کلی دوست ورفیق که نزدیکتریم به هم ،

تقریبا شبیه به هم فکر میکنیم وزندگی میکنیم وهمو درک میکنیم،

گاهی خیلی خیلی دلم براش تنگ میشه.میدونم که حالا خیلی دلش

میخواد ازم بپرسه رنگ سال چه رنگیه؟موهام چه رنگیه؟چی میپوشم؟

چه جوری آرایش میکنم؟از اروپا و مدهاش چه خبر؟کتاب پر فروش ماه چیه؟

و...

بگذریم

همه ی اینها رو گفتم که بگم ،این روزها که سریال میوه ی ممنوعه

از تلوزیون ایران پخش میشه با دیدن قدسی خانوم بدجوری یادش

میافتم.

 

شاید ادامه دارد...

 

 

نظرات 10 + ارسال نظر
خاموش چهارشنبه 18 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 01:06 http://quarantine.blogfa.com/

سلام عرض شد.
یه حساب سرانگشتی بکنی، می بینی که تو و دوستات که مثل هم فکر میکنید و زندگی می کنید و همدیگه رو درک می کنید، یه چیزی نزدیک به 10% از زنهای این مملکت رو تشکیل میدین و روستاها و شهرستانها و خود پایتخت پره از زنهایی که یا زندگی فرصت اینکه بدونند رنگ سال چه رنگیه رو در اختیارشون نذاشته و یا دنیاشون اینقدر کوچیک بوده، جخ به اندازه ی یه خونه با شوهر و بچه هاش، که از وجود یه جایی مثلاًً اروپا و مد لباسهاش هم بی خبرند.

جیگرتو.قبول دارم.تازه این بخشی از واقعیته که شاید زیاد هم ارزشمند نباشه.بخش دردناکش که تازه بسیار هزینه ی کمی هم داره مطالعه وتفکره که به قول شما باز هم ۹۰ در صد زنهای سرزمین من ازش محرومن.

نگار پنج‌شنبه 19 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 11:16 http://negarnr.blogsky.com

سایه جان! لطف کن از این مشاوره‌ها که به اون می‌دادی یه کم هم این‌جا بنویس (در مورد مدل مو و ابرو و رنگ سال و...) بل‌که زن شوتی مثل من رو هم تو راه بیاری. ثواب داره به خدا.

اختیار دارین سرکار خانم.بضاعت ناچیزم رو تقدیم میکنم.

علی جمعه 20 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 22:51 http://www.iruniha.persuianblog.ir

چی بگم والله / در هیچ کدوم از این زمینه ها / تبحر که سهله / اطلاعات هم ندارم / حتی به ژولیت پینوشه و کیارستمی هم "ظن" نمی برم!

ص دوشنبه 23 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 01:11 http://w

متاسفانه هست.جه شکلی؟نمیدونم...

خاموش دوشنبه 23 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 17:34 http://quarantine.blogfa.com/

سلام علیکم.
خوبین که ایشالا؟
ما که داریم میریم خونه. بلکه خدا خواست و از اونجا تونستیم یه سرم به این دنیای مجازی زدیم.

بزن بریم مهمونی /بشین رو پام حیوونی/مگه نمیدونی ما لاتیم/...
فعلا دارم خوش میگذرونم/گرچه یه جورایی بی حضور بعضی از دوستان ناقصه این خوشی/شما هم خونه بهتون خوششششششششششششش بگذره/شاید یه چند روزی نیومدم تو نت/به قو ل باران اما...
وقتی برگشتم حتما باز مثل همیشه تو نتم.

شب قطبی سه‌شنبه 24 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 14:21

چقدر بیشتر از همیشه هواتو کردم با این پستت! بابای جوجه میگفت بیا یه شب بریم خونه سایه اینا...گفتم که الان درگیری خوب دارین و منزل نیستین...برگشتین حتما یه شب خیلی خوب باهم میسازیم ...مثل قدیما...نه بهتر از قدیما...با اینکه اینجا باید قایمش کنم ولی واقعا جلوی اشکامو نمی تونم بگیرم...یاد اونشب خونتون...زنگ اس ام اس های من و آویز های موبایلم.یادش به خیر

قربون صدا از پشت تلفن /قربون بابای جوجه/فدای جوجه ی خودم/قربون دونه دونه ی مرواریدات/قربون اون شبها و آویز گوشیت و زنگ اس ام است/قربون و اون شبی که قراره بیای

باران سه‌شنبه 24 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 23:21 http://www.vi0lin.blogfa.com/

چند سال بعد برو جلوی آینه . اصلا با هم می ریم . بعد می بینیم اسم ما هم چیزی جز این نمی تونه باشه ...
اما ...

عزیزکم اصلا بحث سال و سن نیست/حتی بحث قیافه هم نیست/شاید آیینه مهم باشه اما/شاید هم اصلا حق با تو باشه/خدا رو چه دیدی؟

علی شنبه 28 مهر‌ماه سال 1386 ساعت 22:53 http://www.iruniha.persianblog.ir

انگار اسب ها از مستی افتاده اند، نه؟

اسبها چند روزیه که با سمهای پاشنه بلند و لباسهای شب و موهای رنگ شده و همچنان مست وسط پیست رقص با «نیلوفر»به شب زنده داری مشغولند.

علی اکبر عطائی دوشنبه 7 آبان‌ماه سال 1386 ساعت 21:42 http://afghan-esl.blogsky.com

سلام سایه خانم
حال شماااااااااااا؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تو رو خدا ببخشید منو که نمی تونم سر بزنم
آخه خیلی سرم شلوغ شده و فقط می تونم این وبلاگم رو آپدیت نگه دارم،
وبلاگام کم کم دارن کم فروغ می شن
خوشحال می شم بهم سر می زنید

هستیم در خدمتتون.

خاموش سه‌شنبه 8 آبان‌ماه سال 1386 ساعت 02:25 http://quarantine.blogfa.com/

دیروز برگشتم.
از امشب به بعد هستم خدمتتون.

منور فرمودین.خدمت از ماست.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد